مذاکره ایران با آمریکا نشانه ضعیف شدن ایران است؟

روزنامه همشهری به به این سوال پاسخ داده که «آیا گفت‌وگوهای غیرمستقیم ریشه در ضعف ایران دارد‌ یا این «ترامپ‌2» است که از خاکریزهای «ترامپ 1» چند گام به عقب رفته است؟»

 برای پاسخ به این سؤال باید 7‌سال به عقب رفت؛ 18‌اردیبهشت‌1397 روزی که ترامپ به طور رسمی از برجام خارج شد و چند روز پس از آن پمپئو، وزیر امور خارجه وقت آمریکا فهرستی از شروط 12‌گانه را به عنوان شروط هر‌گونه توافق با ایران منتشر کرد؛ شروطی که متضمن تعطیلی کامل همه فعالیت‌های هسته‌ای، موشکی و منطقه‌ای ایران بود. یک سؤال مهم درباره خروج یکجانبه آمریکا از برجام این است که چرا ترامپ از ظرفیت برجام برای فروپاشی توافق استفاده نکرد؟ او می‌توانست با فعال‌کردن مکانیسم ماشه، کاری کند که ظرف چند ماه هر 6قطعنامه سابق شورای امنیت سازمان ملل مجددا علیه ایران فعال شود و با جلب همکاری اعضای اروپایی برجام و حتی ایجاد محذوریت برای روسیه و چین به‌واسطه ساختار قطعنامه‌های شورای امنیت، حلقه محاصره ایران را تنگ‌تر کند. برخی معتقدند که خروج یکجانبه ترامپ از برجام ریشه در نفرت ترامپ ‌از این توافق و هر توافقی داشت که نام اوباما و دولت دمکرات بر آن بود. اما این صورت‌بندی نمی‌تواند گام‌های بعدی طرفین را توجیه کند.

این روزنامه افزوده است: مراجعه به فضای حاکم بر آن مقطع نشان می‌دهد آنچه فراتر از نفرت و احساسات ترامپ بر جمع‌بندی کاخ‌سفید در خروج از برجام مؤثر بود، برآورد دولت آمریکا از تأثیر این اقدام در جامعه ایران و واکنش جمهوری اسلامی به آن بود. برآورد دولت آمریکا این بود که با خروج از برجام و اعمال فشار حداکثری، زودتر از زمان لازم برای طی‌کردن فرآیند مکانیسم ماشه و پدیدار‌شدن آثار آن، ایران با قرار‌گرفتن در آستانه فروپاشی سیاسی و اقتصادی به تسلیم در چارچوب پذیرش شروط 12‌گانه تن خواهد داد. بنابراین روایت «ایران ضعیف» در واقع تلاش «ترامپ‌2» برای پوشاندن شکست پروژه فشار حداکثری «ترامپ 1» است. ضعف درواقع متوجه طرفی است که از خاکریز تعیین شروط 12‌گانه و تسلیم ایران، تن به مذاکره غیرمستقیم و صرفا در موضوع هسته‌ای داده است؛ آن هم با آگاهی از اینکه ایران از حق غنی‌سازی خود کوتاه نخواهد آمد. اسیر روایت و عملیات روانی حریف نشویم.