اقدام عجیب استقلال سوژه شد

 در استقلال، این فصل بیشتر از تمرین و تاکتیک، جلسه اضطراری برگزار شده است.

تا امروز حدود ۷-۸ جلسه با به‌اصطلاح بزرگان تیم تشکیل شده؛ با هر تغییر سرمربی، دوباره همان حلقه قدیمی جمع می‌شود، همان حرف‌ها تکرار می‌شود، و همان نتیجه بی‌نتیجه تکرار می‌شود.
تازه‌ترین مورد هم مربوط به جلسه مجتبی جباری با بازیکنان باتجربه است؛ از جمله روزبه چشمی، کسی که همیشه معترض به تصمیم مدیران است اما باز هم در مرکز همان جلسات است. سوال ساده این است: اگر تصمیم با کادرفنی است، چرا بازیکن‌ها این‌قدر در تصمیم‌سازی حضور دارند؟ اگر جلسات قبلی جواب می‌داد، وضعیت امروز استقلال این نبود.
واقعیت این است که استقلال به یک ساختار خودویران‌گر دچار شده. جلسات هم‌اندیشی بیشتر نقش دور زدن مسئولیت را دارد تا حل بحران. هر بار که تیم به بن‌بست می‌رسد، به جای برنامه، تحلیل و اصلاح تاکتیکی، بازیکنان باسابقه دور هم جمع می‌شوند تا دوباره نسخه‌ای بنویسند که فقط به تثبیت نقش خودشان منجر می‌شود. خروجی این فرآیند؟ استقلالی که بیشتر در زمین حرف می‌زند تا فوتبال بازی کند.
این مدل اداره تیم، جایی در فوتبال مدرن ندارد. نه فقط برای استقلال، بلکه برای هر تیمی که می‌خواهد ساختارمند فکر کند. تا وقتی بازیکن‌ها در تصمیمات کلان دخیل‌اند و جای مربی، مدیر و سیستم را پر می‌کنند، نتیجه‌اش چیزی جز بی‌ثباتی و افت کیفیت نیست. استقلال نیاز به تفکر فنی دارد، نه شورایی از بازیکنانی که بیشتر دنبال حفظ نفوذ خودشان هستند تا موفقیت تیم.